Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca

Magnificat... Wielbią dusze nasze Pana za wielkie dzieła, których dokonał za pośrednictwem Matki Bożej Fatimskiej!

Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca Słowa s. Łucji Na początku była... szkoła Maryi Historia nabożeństwa Znak papieski Jej Niepokalane Serce zwycięży! Zmartwychwstanie Pana Jezusa Pierwszosobotnie zamyślenia Rozmyślanie I - zapisz się do szkoły Maryi Rozmyślanie II - zapewnijmy sobie zbawienie Rozmyślanie III - Jezus chce posłużyć się nami... Rozmyślanie IV - pierwsze kroki, małe kroki, trude kroki Rozmyślanie V - nabożeństwo, które zadecyduje o losach świata Drogowskazy Drogowskaz pierwszy - list do matki Drogowskaz drugi - list do chrzestnej Drogowskaz trzeci - list do spowiednika Drogowskaz czwarty - apel do Papieża ABC nabożeństwa

Znak papieski     Zwróćmy uwagę na pierwszosobotni znak papieski. Jest nim pewne wydarzenie związane z pobytem papieża Jana Pawła II w Zakopanem, wydarzenie, które umknęło niestety uwadze obserwatorów pielgrzymia papieskiej. Przyjrzyjmy się sobotniemu przedpołudniowi w dniu 7 czerwca 1997 r, w którym Jan Paweł II zaplanował swe odwiedziny w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach i konsekrację tamtejszego kościoła -wotum dziękczynnego za jego uratowane życie. Była to pierwsza sobota miesiąca. Szczególna pierwsza sobota, bo jednocześnie święto Niepokalanego Serca Maryi i pierwsza sobota miesiąca, w którym Matka Boża Fatimska ujawniła dzieciom drugą część swej tajemnicy... Tego przedpołudnia, ku zaskoczeniu wszystkich, Ojciec Święty przybył do Sanktuarium przed czasem. Przyzwyczailiśmy się do tego, że Papież zawsze się spóźnia, że jego przybycie następuje zawsze kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt minut później niż wyznaczony termin. Tymczasem na Krzeptówkach Jan Paweł II zjawił się piętnaście minut za wcześnie! A uczynił to nieprzypadkowo, bo - jak mówią towarzyszące mu w tamtej pielgrzymce osoby - tego ranka Jan Paweł II nalegał: "Jedźmy już". Przybył do Sanktuarium kwadrans przed rozpoczęciem liturgii Mszy św. Po co? Aby piętnaście minut spędzić w tzw. starej kaplicy, gdzie na kolanach trwał przed cudowną figurą Matki Bożej Fatimskiej. Trwał na rozmyślaniu, a właściwie rzecz ujmując "towarzyszył" Maryi w Jej rozmyślaniu. Zgodnie z prośbą Matki Najświętszej "towarzyszył Jej przez 15 minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi w intencji zadośćuczynienia". Tego dnia spełnił też pozostałe warunki nabożeństwa pierwszych sobót, włącznie z odmówieniem różańca, co uczynił publicznie podczas wieczornego nabożeństwa w Ludźmierzu. "Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia". Matka Boża Fatimska, 10 grudnia 1925 O czym mówi nam to wydarzenie? Ojciec Święty praktykuje nabożeństwo pierwszych sobót! Czy postawa naszego Ojca Świętego nie powinna być dla nas znakiem i zachętą do przejęcia się na nowo wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej i praktykowania tego nabożeństwa?