OTRZYMAŁ ADAM-CZŁOWIEK. KOREKTA I ADJUSTACJA TEOLOGICZNA. – KS. dr ADAM SKWARCZYŃSKI
___________________________________________________________
Wiara w prywatne orędzia nie jest obowiązkiem, a publikujący je nie zamierza uprzedzać osądu kompetentnych władz kościelnych.
___________________________________________________________
«Rozważajcie w waszych sercach, że każdy dzień przybliża was do objawienia Chwały Mojego Syna, który otworzy wasze oczy i serca na działanie Bożej Miłości. Czas próby jest czasem poznania sumień, tak aby na jaw wyszły zamiary serc. Z waszą pomocą pokonam szatana. »
MATKA BOŻA: «Pisz, człowiecze!
Moje kochane ziemskie dzieci, pozdrawiam was miłością Mojego Niepokalanego Serca. Proszę was w ten szczególny czas adwentu, abyście otworzyli wasze serca na działanie Ducha Świętego, który mieszka w Moim Matczynym Sercu. Rozważajcie w waszych sercach, że każdy dzień przybliża was do objawienia Chwały Mojego Syna, który otworzy wasze oczy i serca na działanie Bożej Miłości.
Czas próby jest czasem poznania sumień, tak aby na jaw wyszły zamiary serc. I chociaż nadal miecz boleści przenika moje Serce z powodu utraty tak wielu dusz oraz grzechów tak bardzo obrażających Boga, to jednak przynoszę wam wszystkim, Moje kochane dzieci, nadzieję – szczególnie tym Moim dzieciom, które poświęciły się Mojemu Synowi i Mnie. Jeśli w pełni jesteście świadomi waszego oddania, to tym pełniejsza powinna być radość wasza. Radujcie się, gdyż powinniście być pewni waszego zwycięstwa, które obiecuje wam Moje Niepokalane Serce. Radujcie się i dbajcie o to, abyście nie utracili waszej wiary.
Ten czas i ta walka wymagają odwagi, wytrwałości, lecz także roztropności, gdyż kłamstwo przedostało się do wszystkich obszarów waszego ziemskiego życia. Szatan domaga się obwieszczenia swojego królestwa na ziemi. Skoro ludzkość wyrzuciła Boga ze społeczeństw, ludów i narodów, szatan chce zająć miejsce Boga i postawić swój tron, aby jeszcze większy oddać mu pokłon.
Dzisiaj pojęcie prawdy i sprawiedliwości nie ma już odniesienia do Bożej Prawdy i Bożej Sprawiedliwości, dlatego świat nie doświadcza pokoju. Dlatego musicie wiedzieć, Moje kochane dzieci, że warunkiem [osiągnięcia] prawdziwego pokoju jest wasze nawrócenie i pojednanie z Bogiem. Bądźcie pewni, że zwycięstwo należy w pełni do Mojego Boskiego Syna, który osądzi szatana i obnaży jego dążenia do panowania nad światem i stworzeniem. Na tym też polega plan ratunku, w którym Bóg pragnie objawić Tryumf Mojego Niepokalanego Serca. Z waszą pomocą – z pomocą wiernych i poświęconych Mojemu Niepokalanemu Sercu dzieci – pokonam szatana. To zapewnienie macie od samego Boga, któremu powinniście być wdzięczni za okazaną łaskę i miłosierdzie.
Dlaczego Ojciec Niebieski wybrał Moje Niepokalane Serce, aby w ostatecznym czasie objawić Mój Tryumf nad szatanem? Ponieważ w swojej Boskiej naturze chce ukazać swoją Ojcowską, a jednocześnie Macierzyńską Miłość. Ojciec oraz Syn – Słowo Wcielone – objawiają ojcowskie posłannictwo, podczas gdy Moje Macierzyństwo oraz Kościół, Oblubienica Syna, są znakiem matczynej roli Bożej Opatrzności. Tak objawiał Ojciec swoją miłość do Izraela w Przymierzu, nazywając go oblubienicą [1]. Tak też i teraz Oblubienicą Syna jest Kościół. Dlatego Moje Niepokalane Serce, które jest mieszkaniem Ducha Świętego, zostało ofiarowane ludzkości jako ratunek i miejsce schronienia oraz jako środek do przywrócenia utraconego porządku. Bóg pragnie także objawić całemu stworzeniu chwałę, jaką odebrał przez Moje „Fiat” („Niech mi się stanie…”) i posłuszeństwo Jego Woli. Ten zamysł Boży ma wzbudzić w was, Moje kochane ziemskie dzieci, jeszcze większą miłość i radość ze względu na przywileje i łaski, jakie otrzymało Moje Niepokalane Serce, szczególnie jako Współodkupicielki i Pośredniczki Łask [2]. Moje Serce zwycięży szatana, lecz Mój Syn będzie go sądził.
Teraz właśnie zbliża się godzina, w której ludzkość pozna Prawdę. Podobnie jak niegdyś Lucyferowi został ukazany Boży scenariusz, że Niewiasta zmiażdży mu głowę, i w swojej pysze zbuntował się przeciwko Bogu, tak teraz podczas objawienia Chwały Mojego Boskiego Syna dokona się rachunek sumień. To doświadczenie Prawdy będzie bolesnym doświadczeniem, gdyż jest związane także z ujawnieniem całej nienawiści, skierowanej przeciwko Mojemu potomstwu. Jednakże Duch Święty objawi Tryumf Mojego Niepokalanego Serca całemu stworzeniu.
Rozważajcie Moje słowa, Moje kochane dzieci. Błogosławię wam i powtarzam: radujcie się, gdyż świadectwo waszej wiary, świadectwo waszego poświęcenia Mojemu Niepokalanemu Sercu jest umocnieniem dla Kościoła i dla was samych. W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego».
––––––––––––––––––––
[1] Określając Boga imieniem „Ojciec”, język wiary wskazuje przede wszystkim na dwa aspekty: że Bóg jest pierwszym początkiem wszystkiego i transcendentnym autorytetem oraz że równocześnie jest dobrocią i miłującą troską obejmującą wszystkie swoje dzieci. Ta ojcowska tkliwość Boga może być wyrażona w obrazie macierzyństwa, który jeszcze bardziej uwydatnia immanencję Boga, czyli bliskość między Bogiem i stworzeniem. Język wiary czerpie więc z ludzkiego doświadczenia rodziców, którzy w pewien sposób są dla człowieka pierwszymi przedstawicielami Boga. Jednak doświadczenie to mówi także, że rodzice ziemscy są omylni i że mogą zdeformować oblicze ojcostwa i macierzyństwa. Należy więc przypomnieć, że Bóg przekracza ludzkie rozróżnienie płci. Nie jest ani mężczyzną, ani kobietą – jest Bogiem. Przekracza także ludzkie ojcostwo i macierzyństwo, chociaż jest ich początkiem i miarą: nikt nie jest ojcem tak jak Bóg.
[2] Czy nie nawiązuje w tych swoich tytułach Matka Boża do „ostatniego (piątego) dogmatu”, o którego ogłoszenie prosiła Kościół w objawieniach w Amsterdamie?
KOMENTARZ ks. Adama Skwarczyńskiego
„Szczególny czas adwentu”… Słowo to, pisane z dużej litery, oznacza okres liturgiczny, tu jednak (pisane z małej) ma o wiele szersze znaczenie – wyraźnie „apokaliptyczne”. Niniejsze orędzie należy do cyklu przygotowujących nas do Paruzji, ta zaś ma się rozpocząć od wydarzenia o charakterze duchowym, obejmującego w jednej chwili wszystkich mieszkańców ziemi. W swoim orędziu z 14 września b.r. Matka Boża nazwała je „godziną Damaszku”, nawiązując do mistycznego przeżycia, które Szawła-prześladowcę Kościoła przeistoczyło w apostoła narodów. Warto wypisać sobie słowa, których używa nasza Nauczycielka, by przybliżyć nam charakter tego wydarzenia.
– objawienie Chwały Chrystusa (użyte dwukrotnie);
– otwarcie oczu i serc na działanie Bożej Miłości;
– czas próby;
– czas poznania i rachunek sumień;
– czas, w którym wyjdą na jaw zamiary serc;
– godzina bolesnego poznania i doświadczenia Prawdy;
– ujawnienie całej nienawiści, skierowanej przeciwko potomstwu Maryi.
Przygotowaniem do tego momentu ma być:
– otwarcie serc na działanie Ducha Świętego,
– docenienie każdego dnia, który dzieli nas od tego wydarzenia,
– zdobycie odwagi, wytrwałości i roztropności w walce z szatanem, który chce objąć władzę nad światem,
– nawrócenie i pojednanie z Bogiem,
– pomoc, okazana Maryi przez nas, Jej poświęconych, w walce z piekłem,
– wdzięczność Bogu za zbliżające się pokonanie szatana.
Niektórzy mogą mieć trudność ze zrozumieniem, jak może dojść do „ujawnienia całej nienawiści, skierowanej przeciwko potomstwu Maryi”, skoro wszystkich ludzi obejmie „lekcja” prawdy o nich samych? Możliwe, że wkrótce po tej „lekcji” rozwścieczone zło – ludzie uwikłani i zniewoleni przez szatana – zamiast się nawrócić, staną się prześladowcami nawracających się.
Czytelnik może stawiać sobie także pytanie: jak może być opisywana „godzina Damaszku” jednocześnie wspaniałym Objawieniem Chwały Chrystusa i bolesnym doświadczeniem Prawdy? Jak może tej samej chwili dotyczyć wezwanie do radości i zapowiedź bólu, który będzie przenikał przechodzących przegląd własnego życia?
Odpowiedź nie jest trudna, gdy oprzemy się na świadectwie widzących z Garabandal: pierwsza faza „Ostrzeżenia” będzie (dla wielu) radosnym spotkaniem z Chrystusem, przychodzącym w chwale w otoczeniu aniołów, a druga – bezpośrednio po tamtej następująca – bolesnym poznaniem siebie i swojego życia oczami Boga.
Matka Boża kończy swoje orędzie akcentem optymistycznym: zbliża się tryumf nad szatanem, a ponieważ jest on pewny (mimo ostatnich zwycięstw piekła), oddane Jej dzieci, głęboko wierzące, powinny już teraz się radować. Podobnie uczył nas Chrystus: zapowiadał straszne wydarzenia w świecie, związane z Jego powtórnym przyjściem, a zarazem wzywał swoich uczniów: „Stańcie prosto i podnieście głowy, bo zbliża się wasze wykupienie” (Łk 21,28).
Congregavit nos in unum Christi amor ________________________________
http://adam-czlowiek.blogspot.com/
Pani Rachwał zmarła wkrótce po nim. Jej mąż został więc sam z garstką dzieci. Po śmierci żony kompletnie postradał zmysły. Zaczął wyklinać na Stalina i pilnujących nas brygadzistów. Ktoś z baraku doniósł i pan Rachwał stanął przed sądem. Do baraku już nie wrócił i dzieci zostały same, bez jedzenia, bez opieki. Na ile więc wszyscy w izbie mogliśmy, to pomagaliśmy tym dzieciom. Ale te wydarzenia odcisnęły swoje piętno na mieszkańcach izby.
