Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym

 

Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym

Dla kogo?Do APDC może należeć każdy praktykujący katolik (niezależnie od stanu i wieku) który pragnie nieść pomoc duszom czyśćcowym. Wielotysięczne grono Apostolstwa tworzą przeważnie osoby świeckie, ale wśród członków są także kapłani, klerycy oraz siostry zakonne i zakonnicy z różnych zgromadzeń. Ta różnorodność spowodowana jest tym, że rzeczywistość śmierci dotyczy każdego człowieka. Każdy z nas kiedyś umrze bez względu na to jaką drogą powołania kroczy. Z wizji czyśćca zawartych w dziennikach duchowych świętych naszych czasów (np. Św. Ojca Pio czy św. Faustyny Kowalskiej) dowiadujemy się, że w stanie oczyszczenia po śmierci znajdują się zarówno osoby świeckie, jak i kapłani czy osoby konsekrowane. Każdy stan domaga się więc modlitwy i ofiary za zmarłych – za tych, którzy tutaj na ziemi nie do końca wydoskonalili się w miłości Boga i bliźniego, którzy nie w pełni odpowiedzieli na wezwania Bożej woli w życiu ziemskim.

Po co włączać się do APDC? Po co? Wiele osób stwierdza: przecież ja i tak modlę się za dusze czyśćcowe, dlaczego mam się włączać do jakiejś wspólnoty, po co się zobowiązywać? To pytanie często pojawia się w rozmowach na temat APDC.

Oczywiście nie trzeba koniecznie włączać się do Apostolstwa, żeby pomagać duszom czyśćcowym. Jednak pamiętajmy, że wszyscy katolicy są wezwani do modlitwy za zmarłych na mocy jednego z uczynków miłosierdzia co do duszy, który brzmi: Modlić się za żywych i umarłych. Ponadto z uwagi na to, że jesteśmy ludźmi, każdy z nas nosi w sobie głęboką potrzebę przynależności do wspólnoty, ponieważ Bóg, który nas stworzył na swój obraz i podobieństwo jest wspólnotą trzech Osób. Zauważmy też, że Syn Boży przyszedł na świat rodząc się we wspólnocie małżonków Maryi i Józefa, a kiedy rozpoczął nauczanie zgromadził przy sobie wspólnotę uczniów, gdy umierał stworzył wspólnotę Kościoła. A w dokumentach soboru Watykańskiego II czytamy, że Kościół to wspólnota wspólnot. Potrzebujemy więc wspólnoty, żeby realizować swoje powołanie do człowieczeństwa i do owocnego życia wiarą.

Co daje włączenie się do APDC?
Przede wszystkim pozwala otworzyć się na duchowe dobra związane z charyzmatem wspomagania zmarłych, a więc na wdzięczność płynącą od Boga, Najświętszej Maryi Panny, wdzięczność Sióstr Wspomożycielek i dusz czyśćcowych oraz na modlitwy członków Apostolstwa.

Wspomaganie zmarłych „jest najłatwiejsze – twierdził bł. Honorat Koźmiński – bo prawie nic nas nie kosztuje, każdą bowiem rzecz najmniejszą nawet i z obowiązku spełnioną, za te dusze ofiarować możemy z wielkim ich pożytkiem”. Trudno się z tym nie zgodzić. Obiektywnie niewielki wysiłek, jaki podejmujemy ze swojej strony, by ulżyć w cierpieniu duszom czyśćcowym wraca do nas pomnożony miłosierną miłością i wdzięcznością z Serca samego Boga i Najświętszej Maryi Panny. Błogosławiony Honorat zapewniał, że niesienie pomocy zmarłym przede wszystkim „jest Panu Bogu najmilsze, bo te dusze czyśćcowe są to dzieci Boże kochające Go i ukochane przez Niego”. A nawet – dodaje Honorat – „sam Pan Bóg uważa się za dłużnika naszego za wybawienie Jego dzieci i dusz ukochanych, i nie zaniedba nam okazać miłosierdzia według Swej obietnicy: Błogosławieni miłosierni, bo oni miłosierdzia dostąpią”.

Troska o niebo dla zmarłych jest też „Matce Bożej najprzyjemniejsza – pisał Bł. Honorat – bo jeżeli każda matka za wielką ma przysługę, gdy kto jej dzieci wybawi z więzienia, daleko bardziej ta Najświętsza Matka. Ona z czyśćca dusze wyprowadza i Jej to rozporządzeniu zostawia się te skarby zasług, jakie [dla zmarłych i dla siebie – przyp. A. Cz.] zbieramy”.

Modlitewna wdzięczność wobec osób włączających się do APDC płynie także z serc Sióstr Wspomożycielek. Zgromadzenie nasze bowiem od samego początku zaistnienia w Kościele nie należy do licznych rodzin życia zakonnego. Można powiedzieć, że w porównaniu do apostolskich zadań wynikających z naszego charyzmatu jest to mała trzódka, którą tylko słowa Pana Jezusa strzegą przed poddaniem się lękowi (por. Łk 12, 32-34), że nie podoła wyzwaniom wspomożycielskiego powołania. Dzięki Bożej Opatrzności i istnieniu ponad dwudziestotysięcznej wspólnoty Apostolstwa Pomocy Duszom Czyśćcowym nawet tak niewielka liczba Sióstr jest w stanie owocnie szerzyć miłość do Chrystusa Odkupiciela i dusz Jego krwią odkupionych. Nie do wszystkich środowisk dotrze Siostra Wspomożycielka, żeby osobiście opowiedzieć ludziom o potrzebie i formach niesienia pomocy duszom czyśćcowym. Nasz charyzmat jest wciąż rozszerzany wśród wiernych w Polsce i poza jej granicami głównie dzięki ogromnemu zaangażowaniu członków naszej duchowej rodziny zrzeszonej w APDC. Nic więc dziwnego, że pamiętamy o stałej modlitewnej wdzięczności w Panu.

Członkowie APDC, solidarni z braćmi, którzy przekroczyli już próg śmierci i są zjednoczeni z nimi w miłości Chrystusa, okazują bratnią pomoc tym z pośród nich, którzy są jeszcze w stanie oczyszczenia. W ich intencji modlą się i ofiarują za nich uczynki miłości. Starają się patrzeć zarówno na życie jak i na śmierć z perspektywy wiary w życie wieczne, pamiętając, że „w życiu i w śmierci należymy do Pana” (Rz 14,8). Pierwszym krokiem do okazania pomocy zmarłym jest przebaczenie im wszelkiego wyrządzonego zła. Członkowie Apostolstwa, w miarę swoich możliwości, o ile zaistnieje taka potrzeba, starają się zachęcić zainteresowane osoby do przebaczenia zmarłemu wszystkich krzywd i uraz.

Ponadto:

• odmawiają codziennie dowolną modlitwę za zmarłych
• w ich intencji ofiarują codzienne trudy, wynikające z obowiązków stanu, zawodu, a także doznane przykrości, cierpienia itp.
• w miarę możliwości zamawiają Msze święte za zmarłych lub przynajmniej starają się ofiarować za nich swoje uczestnictwo w Eucharystii.
• w intencji zmarłych, poddanych oczyszczeniu, ofiarują dobre uczynki, jałmużnę, odpusty, uczynki pokutne.

Decydującym czynnikiem kiedy i jak pomagać tym, którzy sobie już pomóc nie mogą, będzie zawsze miłość. To ona pobudza do tego, aby wszystko co składa się na szarą codzienność naszego życia przemienić w uczynek miłosierdzia. Dlatego należy podkreślić w tym miejscu, że niedopełnienie czegoś w związku ze wspomaganiem zmarłych cierpiących w czyśćcu nie powoduje obciążenia naszego sumienia grzechem.

Odmawiają Akt codziennego ofiarowania

Wielu członków APDC należy do różnych stowarzyszeń, ruchów, grup modlitewnych, gdzie zobowiązani są do odmawiania konkretnych modlitw. W przypadku APDC nie tyle chodzi o mnożenie modlitw, ale o wewnętrzną postawę, o wzbudzanie odpowiedniej intencji. Wyraża to Akt codziennego ofiarowania za dusze czyśćcowe, umieszczony na Pamiątce włączenia do Apostolstwa. Codzienne odmawianie go jest również wyrazem łączności z wszystkimi pozostałymi członkami APDC. Tekst Aktu jest zamieszczony w Aneksie.

Należy podkreślić, że Akt codziennego ofiarowania w żaden sposób nie kłóci się z innymi aktami oddania np. Niepokalanemu Sercu NMP czy Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Niezależnie od ofiarowania za dusze czyśćcowe naszymi modlitwami czy ofiarami możemy objąć także ludzi żyjących ponieważ zmarli korzystają tylko z wartości oczyszczającej naszych modlitw trudów i cierpień. Wszystkie inne dobra duchowe z nimi związane możemy uczynić darem dla samych siebie, jak i dla innych osób żyjących, będących w jakiejś konkretnej potrzebie.

Modlitewną pamięcią członkowie APDC obejmują także konających, gdyż jak wiemy, ostateczny los człowieka na całą wieczność rozstrzyga się w chwili śmierci. O duszę człowieka w tym decydującym momencie zabiega również szatan, chcąc umierającego pozbawić ufności w Boże miłosierdzie lub ją przynajmniej osłabić. Każdego dnia umiera wiele tysięcy ludzi, którzy nie myśleli o tym, że będzie to ostatni dzień ich życia na ziemi. Śmierć jest dla nich zaskoczeniem i nie są odpowiednio przygotowani na spotkanie z Panem Bogiem. Potrzebują naszej modlitwy wstawienniczej, aby na wzór skruszonego łotra w ostatnim momencie życia uznali swój grzech, okazali żal i oddali się w ręce miłosiernego Boga. Świadectwo wartości modlitwy wstawienniczej za konających przekazała w swoim Dzienniczku św. s. Faustyna Kowalska. Członkowie APDC modlą się za konających, żeby w tej ostatniej chwili nawrócili się, bo gdy trafią do czyśćca znajdą tam drogę do nieba. Chociaż będzie ona wiodła przez bolesne oczyszczenie, to ostatecznie doprowadzi zmarłego do uszczęśliwiającej wieczności. Między innymi to miała też na myśli bł. Maria od Opatrzności, Patronka APDC, gdy mówiła, że jej celem jest jedną ręką wyciągać ludzi z piekła, żeby drugą zanurzyć ich w oczyszczającej miłości Boga.

https://apdc.wspomozycielki.pl/dla-kogo/

 

 

Sms z prośbą o modlitwę za konającego można wysłać na numer 505 060 205.
Zgłoszenie to trafia do akcji modlitewnej organizowanej przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie modlitwy są odmawiane w intencji osoby, której imię zostało przesłane

– Numer SMS: 505 060 205
– Co wysłać: Imię konającej osoby
– Jak działa: Imię trafia do specjalnego dzieła modlitewnego, w którym tysiące osób na całym świecie odmawia Koronkę do Miłosierdzia Bożego za wskazaną osobę
– Gdzie szukać informacji: Więcej informacji o akcji można znaleźć na stronie sanktuarium.faustyna.pl.