Wartość cierpienia i ekspiacji.

 Wartość cierpienia i ekspiacji.

„8 października 1988 roku, w pierwszą sobotę miesiąca, Maryja powiedziała: „Jeżeli w krytycznej i smutnej sytuacji, w jakiej znalazło się to pokolenie, zabraknie modlitw ekspiacyjnych, wielu ludzi może nie uzyskać łaski nawrócenia i się zatracić. Czy już rozumiecie, moje dzieci, dlaczego uparcie proszę was o modlitwę ekspiacyjną i życie uświęcone ofiarą? Mówcie o niewyobrażalnych cudach, do których doszło w duszach dzięki nieustającym modlitwom ekspiacyjnym. (…)
Kiedy ciąży wam krzyż, pamiętajcie, że jesteście tylko pielgrzymami na tej ziemi. Za grobem istnieje wspaniałe Życie, które Bóg przygotował dla swoich dzieci i w którym czeka was szczęśliwość nieskończenie większa niż ta, na którą zasłużyliście, cierpliwie przyjmując cierpienie. Szczęście, którego „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało”, na wieki zagości w waszej duszy. Nawet życie po brzegi wypełnione udręką szybko dobiegnie kresu. Radujcie się, gdy cierpicie, ponieważ w ten sposób zbliżacie się do zbawienia, a u końca drogi czekają na was czułe ramiona Matki i wieczna miłość Trójcy. (…)
Jezus potwierdził słowa swojej Matki: „Moje dzieci, apostołowie moi, dusze potrzebują cierpień, które przyjmujecie i na które godzicie się z miłości, tak jak chorzy potrzebują lekarstw. Nie mogę zdjąć krzyża z waszych ramion, choć czasem uginacie się pod jego ciężarem. Gdybym to uczynił, proces uzdrowienia zostałby przerwany, tych zaś, którzy jeszcze nie są bezpieczni, czekałaby zguba. Kiedy dług jednej bądź wielu dusz zostaje spłacony albo gdy wskutek ofiary cierpienia taka dusza odzyskuje zdrowie, na jakiś czas zdejmuję z waszych ramion krzyż, abyście mogli odzyskać powołany do tak szlachetnych celów wigor. Moje dzieci, każda dusza, która dla Mnie i dla swoich braci składa ofiarę na ołtarzu miłości, pomnaża chwałę mojego Ojca i radość mojej drogiej Matki. Podnieście się z tym większą żarliwością! Mój Kościół nigdy nie potrzebował szczodrobliwych dusz ofiarnych równie mocno jak teraz. Konieczne są dusze, które nie skupiają się wyłącznie na własnych problemach, ale pomagają innym duchowo i fizycznie. Zaprzęgnijcie wasze umysły i bezinteresowną miłość w służbę zbawienia niewierzących i grzeszników, bo doskonale wiecie, że nie ma na świecie nic cenniejszego aniżeli dusze. Zaangażujcie się w świętą misję zbawiania dusz. Zmierzajcie ku świętości, abyście przed obliczem mojego Ojca zaiste byli apostołami w Chrystusie!”.