Sakrament miłości, Najświętsza Eucharystia
jest darem, jaki Jezus Chrystus czyni z samego siebie, objawiając nam
nieskończoną miłość Boga wobec każdego człowieka. W tym przedziwnym
sakramencie objawia się miłość największa, ta, która przynagla, by
„życie swoje oddać za przyjaciół swoich” (J 15, 13). Istotnie, Jezus „do
końca ich umiłował” (J 13, 1). Tymi słowami zapowiada Ewangelista Jego
gest nieskończonej pokory: zanim umarł na krzyżu za nas, przepasawszy
się prześcieradłem, umył uczniom nogi. Tak też, w sakramencie
Eucharystii Jezus nadal miłuje nas „aż do końca”, aż po dar ze swego
ciała i swojej krwi. Jakież zdziwienie musiało napełnić serca Apostołów
wobec czynów i słów Pana podczas tej Wieczerzy! Jakiż zachwyt winna
wzbudzić w naszym sercu tajemnica Eucharystii!
Pokarm prawdy
W sakramencie Ołtarza, Pan przychodzi do
człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boże (por. Rdz 1, 27),
stając się jego towarzyszem w drodze. W tym sakramencie, Pan staje się
rzeczywiście pokarmem dla człowieka spragnionego prawdy i wolności.
Skoro tylko prawda może nas uczynić wolnymi (por. J 8, 36), to Chrystus
staje się dla nas pokarmem prawdy. Z przenikliwą znajomością ludzkiej
kondycji, św. Augustyn zwrócił uwagę na to, iż człowiek działa
spontanicznie, a nie z przymusu, kiedy staje wobec czegoś, co go pociąga
i wzbudza w nim pragnienie. Pytając tedy, co może człowieka ostatecznie
od wewnątrz poruszyć, święty Biskup zawołał: „Czegoż dusza pragnie na
sposób bardziej żarliwy niż prawdy?”. Każdy bowiem człowiek niesie w
sobie niezniszczalne pragnienie prawdy, ostatecznej i definitywnej.
Dlatego Pan Jezus, który jest „drogą, prawdą i życiem” (J 14, 6) zwraca
się do spragnionego serca człowieka, który czuje się pielgrzymem, do
serca tęskniącego za źródłem życia, do serca, które żebrze o prawdę.
Jezus Chrystus istotnie jest Prawdą i jednocześnie Osobą, która pociąga
do siebie świat. „Jezus jest gwiazdą polarną wolności ludzkiej: bez
Niego traci ona orientację, ponieważ bez poznania prawdy wolność się
wynaturza, izoluje i redukuje do poziomu jałowego kaprysu. Wraz z Nim,
wolność się odnajduje”. W sakramencie Eucharystii, Jezus ukazuje w
sposób szczególny prawdę o miłości, która jest samą istotą Boga. I to
jest ta prawda ewangeliczna, która interesuje każdego człowieka i całego
człowieka. Dlatego Kościół, który znajduje w Eucharystii swoje życiowe
centrum, ciągle podejmuje wysiłek głoszenia w porę i nie w porę (por. 2
Tm 4, 2), że Bóg jest miłością. Właśnie dlatego, że Chrystus stał się
dla nas pokarmem Prawdy, Kościół zwraca się do człowieka, zapraszając
go, by dobrowolnie przyjął dar Boży.
z adhortacji Sacramentum caritatis Benedykta XVI
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz