Różne są tytuły, które chrześcijańska pobożność nadała w ciągu wieków Matce Najświętszej i pod którymi wzywamy Ją w różnych sytuacjach naszego życia, a także oddajemy cześć. Dziś wspominamy „Matkę Łaski Bożej” lub inaczej Matkę Bożą Łaskawą. Pierwsze sformułowanie jest dobrze znane z Litanii Loretańskiej do Matki Najświętszej. Bezpośrednim sprawcą łaski Bożej jest Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel. Maryja jednak, tak jak jest Matką Chrystusa-Zbawiciela, Sprawcy wszelkiej łaski, jest tym samym Matką Łaski Bożej.
W 1921 r. papież Benedykt XV, na prośbę kard. Dezyderego-Józefa Merciera, zezwolił na odprawianie w Belgii oficjum i Mszy o Najświętszej Maryi Pannie, Pośredniczce wszystkich łask, w dniu 31 maja. Stolica Apostolska pozwoliła odprawiać to oficjum i Mszę wielu innym diecezjom i rodzinom zakonnym zgodnie z ich prośbami. Dzięki temu wspomnienie o Najświętszej Maryi Pannie Pośredniczce stało się niemal powszechne. Sobór Watykański II w 1964 r. obszernie wyłożył rolę Maryi w misterium Chrystusa i Kościoła oraz dokładnie wyjaśnił sens i znaczenie pośrednictwa Najświętszej Dziewicy: „Macierzyńska rola Maryi w stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego pośrednictwa Chrystusowego, lecz ukazuje jego moc. Cały bowiem zbawienny wpływ Błogosławionej Dziewicy na ludzi wywodzi się nie z jakiejś konieczności rzeczowej, lecz z upodobania Bożego i wypływa z nadmiaru zasług Chrystusa, na Jego pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa jest zależny i z niego czerpie całą moc swoją; nie przeszkadza zaś w żaden sposób bezpośredniej łączności wiernych z Chrystusem, przeciwnie, umacnia ją” (KK 60). Wreszcie w roku 1971 Święta Kongregacja do spraw Kultu Bożego zatwierdziła Mszę pod tytułem „Najświętsza Maryja Panna, Matka i Pośredniczka łaski”. Ta Msza, zgodnie z nauką Soboru Watykańskiego II, równocześnie wspomina o roli macierzyńskiej i o funkcjach pośrednictwa Najświętszej Panny.
Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, jest jedynym Pośrednikiem, który zawsze żyje, aby wstawiać się za nami. Błogosławiona Dziewica, Matka i Pośredniczka łaski, została przez Boga w przedziwnym zamyśle Jego miłości ustanowiona Matką i pomocnicą Odkupiciela. Jest Ona Matką łaski, ponieważ nosiła w swym czystym łonie prawdziwego Boga i człowieka, a potem wydała dla nas samego Twórcę łaski. Jest Pośredniczką łaski, ponieważ była pomocnicą Chrystusa w uzyskaniu dla nas największej łaski – odkupienia i zbawienia, życia Bożego i chwały bez końca.
Macierzyństwo Maryi w ekonomii łaski trwa nieustannie i bardzo często jest związane z określonym miejscem, figurą, obrazem, doznającym szczególnej czci ze strony wiernych. W Polsce w wielu kościołach i sanktuariach znajdują się obrazy Matki Bożej Łaskawej. Do najbardziej znanych i otoczonych kultem należą wizerunki w bazylice katedralnej w Kielcach i w kościele jezuitów na Starym Mieście w Warszawie.
NMP Łaskawa – Kielce Dawniejsza kolegiata (od 1171 r.), a obecnie bazylika katedralna w Kielcach, została wzniesiona pod wezwaniem Wniebowzięcia Matki Bożej, a szczególnej czci doznaje w niej obraz Matki Bożej Łaskawej. Znalazł się on tutaj z fundacji Wojciecha Piotrowskiego, audytora sądu biskupiego w 1602 r., umieszczony w południowej nawie kościoła, gdzie znajduje się do dziś. Wkrótce obraz zasłynął jako cudowny i ściągał wiernych z całej okolicy, głównie na uroczystość Matki Bożej Różańcowej. Obok ołtarza pojawiło się wiele widomych znaków wysłuchania próśb (wota). Ks. kan. Stanisław Panceriusz sprawił w 1636 r. srebrno-pozłacaną sukienkę z klejnotami, która skradziona została wraz z wotami. W jej miejsce umieszczono w 1872 r. metalową suknię ufundowaną przez Ignacego Smolenia, miejscowego kupca. Obraz Matki Bożej odnowił w 1858 r. ks. Antoni Brygierski. Bazylika katedralna stanowi centralne sanktuarium diecezji kieleckiej.
NMP Łaskawa – Kielce Obraz Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy, znajduje się obecnie na Starym Mieście w kościele jezuitów. Do Polski przybył w 1651 roku jak dar papieża Innocentego X dla króla Jana Kazimierza, przywieziony do Warszawy przez nuncjusza apostolskiego arcybiskupa Jana de Torres. Początkowo był przechowywany w kościele pijarów przy ul. Długiej. Umieszczono go tutaj niezwykle uroczyście dnia 24 marca 1651 roku. Jego koronacji dokonał wspomniany nuncjusz papieski. Złota korona wysadzana perłami była darem Warszawy. Uroczystość odbyła się z udziałem pary królewskiej i licznie zgromadzonych mieszkańców stolicy. W 1664 roku magistrat miasta, wobec szerzącej się zarazy, zarządził szczególne modlitwy przebłagalne przed wizerunkiem Matki Bożej. Urządzono uroczystą procesję z obrazem, który niesiono do murów miasta i do bramy Nowomiejskiej, chcąc jakby zagrodzić zarazie wstęp do stolicy. Epidemia rzeczywiście ustała, obwołano więc Maryję Patronką Warszawy. Był to jednocześnie akt wdzięczności za opiekę Najświętszej Panny nad miastem w latach grozy wojennej i klęsk spowodowanych „potopem szwedzkim”. Udział pijarów wraz ze starszymi uczniami w powstaniu 1794 roku spowodował w stosunku do nich akcje odwetowe. Po upadku Warszawy gen. Suworow zajął sanktuarium na polową cerkiew prawosławną. Zaborcy zakazali tradycyjnych procesji majowych. W zamian za utracony kościół władze carskie przekazały pijarom w 1834 r. zrujnowany kościół pojezuicki przy ul. Świętojańskiej, w którym mieścił się magazyn wełny. Pijarzy dźwignęli kościół z ruin i do roku 1866 królowała w nim Matka Łaskawa. W ramach represji za udział w powstaniu styczniowym nastąpiła kasata pijarów. Kult Matki Bożej zachował charakter tylko lokalny. Po I wojnie światowej kościół przejęli jezuici. Oni to ukryli wizerunek Matki Bożej w czasie powstania warszawskiego w podziemiach kościoła, a po zakończeniu II wojny światowej odbudowali kościół i odnowili kult Łaskawej Patronki. W roku 1970 Paweł VI zatwierdził tytuł „Patronki Warszawy”. Dla ożywienia i upowszechnienia kultu postanowiono ponowić akt koronacji. Dokonał jej Prymas Tysiąclecia dnia 7 października 1973 r., w obecności biskupów i tysięcy mieszkańców Warszawy. Dnia 2 czerwca 1979 r., w pierwszy dzień swej pielgrzymki, św. Jan Paweł II złożył hołd Patronce Warszawy. W bolesnym i trudnym dla polskiego Narodu grudniu 1981 r., prymas Polski arcybiskup Józef Glemp modlił się przed Jej cudownym obrazem z całym ludem Bożym Warszawy za udręczoną Ojczyznę. Św. Jan Paweł II nawiedził obraz Matki Bożej Łaskawej również podczas swojej drugiej pielgrzymki do Ojczyzny (16 czerwca 1983 r.).
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/05-07a.php3
Litania do NMP Łaskawej II (Wspomożycielki polskiego ludu)
- Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson. Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas. Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami. Synu Odkupicielu świata Boże, – Duchu Święty Boże, – Święta Trójco jedyny Boże, – Matko Boża Łaskawa, na ziemi polskiej w dziesięciu wizerunkach – z wdzięczności za łaski niezwykłe – papieskimi diademami uroczyście koronowana, módl się za nami. Matko Łaskawa, z katedry lwowskiej, któraś wiekopomne ślubowanie króla Jana Kazimierza, przyjąć raczyła, – Matko Łaskawa, ludu warszawskiego Tarczo i Obrono, – Matko Łaskawa Stanisławowska, której wizerunek płakał żywymi łzami, – Matko Łaskawa Pierańska, której niezawodnej opiece polscy królowie Jan III Sobieski i Stanisław Leszczyński, się polecali, – Matko Łaskawa, któraś sobie sama, przy asystencji wielu świadków, Tursko na siedzibę Twego cudownego wizerunku obrałaś, – Matko Łaskawa, któraś w Janowie Lubelskim, o szczególnym wybraniu tego miejsca na Tron Bożej Chwały trzykrotnie Sama mówiłaś, – Matko Łaskawa, Księżno Wielicka, któraś tylekroć gród Ci powierzony od zagłady ocaliła, – Matko Łaskawa, Królowo Sudetów, której starożytny wizerunek własnoręcznie Jan Paweł II koronami przyozdobił, – Matko Łaskawa, któraś na prośbę ludu kieleckiego Patronką Miasta została ogłoszona, – Matko Łaskawa, która łagodnie królujesz rodzinom Wrocławia, – Matko Łaskawa, Matko wszystkich, którzy się do Ciebie uciekają, – Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami! K.: Dozwól nam chwalić Cię o Matko Najłaskawsza. W.: I wysławiać Twą niezrównaną opiekę nad nami. Módlmy się: Boże nasz Ojcze, który w swej dobroci sprawiłeś, że Matka Twego Syna jest i naszą Matką, daj prosimy, abyśmy uciekając się pod płaszcz Jej Łaskawej Opieki doświadczyli Twego Miłosierdzia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.Litania do NMP Łaskawej Kyrie, eleison, Chryste, eleison, Kyrie, eleison. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Maryjo, módl się za nami. Święta Boża Rodzicielko, Święta Panno nad pannami, Matko łaskawości, Pani Zastępów, Uzdrowienie chorych, Pokarmie głodnych, Dająca moc w gwałtownych pokusach, Dająca pokój, Triumfująca nad śmiercią, Troskliwa opiekunko potrzebujących, Szafarko łask wszelkich, Przybytku przymierza, Przybytku błagania Bożego, Przybytku Manną Niebieską napełniony, Niosąca pomoc w walce z szatanem, Przykładzie ofiarnej miłości, Matko żyjących, Tarczo wszystkich w Tobie ufających, Tarczo przeciw strzałom gniewu Bożego, Miasto obronne, Miasto ucieczki, Drzewo żywota, Arko zbawienia, Umocnienie słabych, Obrono zwyciężonych, Źródło zbawienne, Osłono od wszelkiego niebezpieczeństwa, Źródło dające życie, Królowo pokoju, Oddalenie głodu, Obrono wobec siły żywiołów, Ucieczko grzeszników, Pociecho strapionych, Wspomożenie wiernych, Orędowniczko wszystkich, Od zarazy, głodu i wojny, wybaw nas, Pani, Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas, Pani, Od wiecznej śmierci, wybaw nas, Pani. My, grzeszni, Ciebie prosimy, o Panno Łaskawa, Abyś nas głodnych łaski Bożej posilić raczyła, Ciebie prosimy, o Panno Łaskawa, Abyś nas od zamętu wszelkiego w Ojczyźnie uchronić raczyła, Ciebie prosimy, o Panno Łaskawa, Abyś nam, wyswobodziwszy od wiecznej śmierci, życie wieczne wyjednać raczyła, Ciebie prosimy, o Panno Łaskawa, Abyś zagniewanie na nas Syna Twojego od nas odwrócić raczyła, Ciebie prosimy, o Panno Łaskawa. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. W.: Przybliżmy się z ufnością do tronu łaski, O.: Abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę. Módlmy się. Boże, z Twojej woli Najświętsza Maryja Panna wydała na świat Dawcę łaski i współdziałała z Nim w dziele odkupienia ludzi. Spraw, aby nam wyjednała obfite łaski i doprowadziła nas do por¬tu wiecznego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
- http://www.laudate.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz