† Droga Krzyżowa
I Podczas sądu i skazania Mnie na śmierć cierpiałem o wiele bardziej ze względu na ludzi którzy tego dokonali niż na siebie. Oni bowiem i rzeczywistą krzywdę uczynili sobie samym i siebie skazali na śmierć, choć ich także pragnąłem zbawić i powołać do wiecznej radości w Niebie.
II Przez trudną sytuację sprawiam, że wracają do Mnie i idą za Mną dzieci Moje.
III Upadek cudzy to nie powód do zgorszenia, lecz udzielenia pomocy – jeśli
nie bezpośredniej, to modlitwy i ofiary.
IV …z gorliwością i delikatnością Maryi.
V Pomoc drugiemu to pomoc sobie.
VI Troszcząc się o czystość czyjejś twarzy, sprawiasz, że twoje oblicze pięknieje.
VII Ile upadków w drodze za Mną, tyle szans na pogłębienie pokory i zrozumienie cudzych
słabości, by wybaczać.
VIII Słowa mają wartość o tyle, o ile potwierdzone są świadectwem miłości.
IX Kolejny upadek to także szansa na heroizm wytrwałości i wiary.
X Tak naprawdę to chodzi o ogołocenie z bałwochwalstwa wobec siebie.
XI Powtarzaj z przekonaniem: witaj Krzyżu radości moja, abyś nigdy nie zapragnęła odłączyć się ode Mnie Ukrzyżowanego z miłości do Siebie i innych…
XII … i żebyś oddając życie dla braci, odzyskała je we Mnie.
XIII Ukojenie tak w życiu, jak i w śmierci, jest w ramionach Matki…
XIV … i w nieoglądaniu się za siebie, mając Niebo przed sobą.
Amen!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz