IMIĘ BOGA
Imię dla nas…
Jezus Emmanuel – BÓG Z NAMI! i dla nas! Łączy nas z Ojcem naszym w niebiesiech, przez nie wołamy z ufnością: Abba, Ojcze! już nie jako wygnane wyrzutki z raju, lub jak wyzute z ojcowizny sieroty, lecz jako dzieci i współwłaściciele królestwa, którego JEZUS jest Dziedzicem. To imię łączy nas z Matką, z Matką Jezusową i naszą byśmy czuli tę Matkę kochającą i kochaną, która nas przytuli, zawsze zrozumie… Imię Jezus, streszcza w sobie wszystko, co jest i nazywa się łaską w całym znaczeniu i szerokości, mieści łaskę, która z grzechów oczyszcza, która wysługuje niebo, zapewnia oglądanie Boga, utrwala szczęście wieczne. Imię Jezus włożone w modlitwę, czyni ją wszechmocną, wplecione w pracę zmienia ją w modlitwę, wyryte na cierpieniu czyni z niego radosną miłości ofiarę, wyryte wreszcie na sercu naszym przemienia je w miłość i świętość, w serce według Serca JEZUSA.
W Imię JEZUSA…
Myśl, wola, czyn – wszystko w Imię Jezusa! Gdy wiara twoja chwieje się jak łódka na falach wzburzonego morza, gdy chmury zwątpienia przesłoniły ci niebo – wołaj z pokorą: Jezu, przymnóż mi wiary! Gdy w trosce bezmiernej o chleb codzienny, o znośną dolę na ziemi, dobra niebieskie tak gdzieś dalekie, dalekie ci się zdają, i dusza tylko po ziemi się czołga, módl się żarliwie: Jezu, podnoś mą ufność! Gdy miłość ciała rozognia ci serce i trucizną rozkoszy odziera cię z życia, klęknij, adoruj imię Boga i Przyjaciela: Jezu, zapal we mnie miłość, którą Ty sam jesteś, uczyń me serce według serca Twego!
Apostołowie kochali i głosili imię Jezus. Święty Paweł został wybrany jako szczególniejszy Apostoł tego imienia: „Ten mi jest naczyniem wybranym, aby nosił IMIĘ moje przed narodami i królami i synami izraelskimi!” (Dz. Ap. IX, 15). Piotr zapytany urzędowo przez najwyższą radę żydowską, jaką mocą uzdrowił chromego, odpowiada:
„Niechże wam wszystkim wiadome będzie i całemu ludowi izraelskiemu, że przez imię Pana naszego JEZUSA CHRYSTUSA Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego ten oto stoi zdrowy przed wami. Ten jest onym kamieniem odrzuconym od was budujących, który stał się kamieniem węgielnym. I nie masz w żadnym innym ZBAWIENIA, albowiem nie masz żadnego innego IMIENIA pod niebem, danego ludziom, w którym mielibyśmy być zbawieni” (Dzieje Ap. IV, 10-12).
Kto wzywa imienia Pańskiego zbawion będzie!
Uwaga: Oktawa Bożego Narodzenia, czyli dzień Nowego Roku poświęcony był od pierwszych wieków Imieniowi Jezus. Treść jednak liturgiczna święta zajmuje się macierzyństwem Najświętszej Maryi Panny. Specjalnego święta na Imię Jezus nie było. Promotorem a równocześnie wielkim czcicielem imienia Jezusowego był św. Bernardyn Sieneński, który pierwszy ustanowił zwyczaj otaczania promieniami monogramu imienia Jezus:
I H S
Nabożeństwo rozwijało się szybko we Włoszech a rozpowszechniał je wielki czciciel Imienia Jezus, św. Jan Kapistran. W początkach XVI wieku Klemens VII na prośbę Zakonu Franciszkańskiego dał temuż Zakonowi przywilej obchodzenia specjalnego święta na cześć Imienia Jezus. Rzym rozszerzył święto na inne prowincje kościelne a wreszcie na prośby cesarza Karola VI Papież Innocenty XIII ustanowił to święto dla całego Kościoła i ustalił je na drugą niedzielę po Trzech Królach. Obecnie po zreformowaniu Kalendarza święto Imienia Jezus przypada na niedzielę między Nowym Rokiem a Trzema Królami, chyba żeby ta niedziela wypadała 1, 6 albo 7 stycznia; w tym wypadku Imię Jezus, obchodzi się 2 stycznia.
Jezus Emmanuel – BÓG Z NAMI! i dla nas! Łączy nas z Ojcem naszym w niebiesiech, przez nie wołamy z ufnością: Abba, Ojcze! już nie jako wygnane wyrzutki z raju, lub jak wyzute z ojcowizny sieroty, lecz jako dzieci i współwłaściciele królestwa, którego JEZUS jest Dziedzicem. To imię łączy nas z Matką, z Matką Jezusową i naszą byśmy czuli tę Matkę kochającą i kochaną, która nas przytuli, zawsze zrozumie… Imię Jezus, streszcza w sobie wszystko, co jest i nazywa się łaską w całym znaczeniu i szerokości, mieści łaskę, która z grzechów oczyszcza, która wysługuje niebo, zapewnia oglądanie Boga, utrwala szczęście wieczne. Imię Jezus włożone w modlitwę, czyni ją wszechmocną, wplecione w pracę zmienia ją w modlitwę, wyryte na cierpieniu czyni z niego radosną miłości ofiarę, wyryte wreszcie na sercu naszym przemienia je w miłość i świętość, w serce według Serca JEZUSA.
W Imię JEZUSA…
Myśl, wola, czyn – wszystko w Imię Jezusa! Gdy wiara twoja chwieje się jak łódka na falach wzburzonego morza, gdy chmury zwątpienia przesłoniły ci niebo – wołaj z pokorą: Jezu, przymnóż mi wiary! Gdy w trosce bezmiernej o chleb codzienny, o znośną dolę na ziemi, dobra niebieskie tak gdzieś dalekie, dalekie ci się zdają, i dusza tylko po ziemi się czołga, módl się żarliwie: Jezu, podnoś mą ufność! Gdy miłość ciała rozognia ci serce i trucizną rozkoszy odziera cię z życia, klęknij, adoruj imię Boga i Przyjaciela: Jezu, zapal we mnie miłość, którą Ty sam jesteś, uczyń me serce według serca Twego!
Apostołowie kochali i głosili imię Jezus. Święty Paweł został wybrany jako szczególniejszy Apostoł tego imienia: „Ten mi jest naczyniem wybranym, aby nosił IMIĘ moje przed narodami i królami i synami izraelskimi!” (Dz. Ap. IX, 15). Piotr zapytany urzędowo przez najwyższą radę żydowską, jaką mocą uzdrowił chromego, odpowiada:
„Niechże wam wszystkim wiadome będzie i całemu ludowi izraelskiemu, że przez imię Pana naszego JEZUSA CHRYSTUSA Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego ten oto stoi zdrowy przed wami. Ten jest onym kamieniem odrzuconym od was budujących, który stał się kamieniem węgielnym. I nie masz w żadnym innym ZBAWIENIA, albowiem nie masz żadnego innego IMIENIA pod niebem, danego ludziom, w którym mielibyśmy być zbawieni” (Dzieje Ap. IV, 10-12).
Kto wzywa imienia Pańskiego zbawion będzie!
Uwaga: Oktawa Bożego Narodzenia, czyli dzień Nowego Roku poświęcony był od pierwszych wieków Imieniowi Jezus. Treść jednak liturgiczna święta zajmuje się macierzyństwem Najświętszej Maryi Panny. Specjalnego święta na Imię Jezus nie było. Promotorem a równocześnie wielkim czcicielem imienia Jezusowego był św. Bernardyn Sieneński, który pierwszy ustanowił zwyczaj otaczania promieniami monogramu imienia Jezus:
I H S
Nabożeństwo rozwijało się szybko we Włoszech a rozpowszechniał je wielki czciciel Imienia Jezus, św. Jan Kapistran. W początkach XVI wieku Klemens VII na prośbę Zakonu Franciszkańskiego dał temuż Zakonowi przywilej obchodzenia specjalnego święta na cześć Imienia Jezus. Rzym rozszerzył święto na inne prowincje kościelne a wreszcie na prośby cesarza Karola VI Papież Innocenty XIII ustanowił to święto dla całego Kościoła i ustalił je na drugą niedzielę po Trzech Królach. Obecnie po zreformowaniu Kalendarza święto Imienia Jezus przypada na niedzielę między Nowym Rokiem a Trzema Królami, chyba żeby ta niedziela wypadała 1, 6 albo 7 stycznia; w tym wypadku Imię Jezus, obchodzi się 2 stycznia.
Imieniny.
Czyje? Jedynej Osoby tak drogiej, że nie ma droższej na ziemi, ni w niebie, tak pięknej, że wszystka piękność wobec niej nawet cieniem piękna zwać się nie może, tak świętej, że jest pełnią łaski i świętości i chwały. Imieniny… od imienia, które jest ponad wszelkie imię, na które wszelkie kolano upada istot niebieskich, ziemskich i podziemnych, a wszelki język wyznaje, że JEZUS jest w chwale na prawicy Ojca. Tym imieniem rozpoczęły się wieki, tym imieniem żyje dzień każdy, tym imieniem wiekować będzie niebo, bo: JEZUS, to Alfa i Omega, Syn Boga, Bóg z Boga, Światło ze Światłości,… lecz równocześnie to: Syn Człowieczy, Syn Matki Dziewicy, którego pokora poczęła a czystość panieńska zrodziła. Imieniny JEZUSA… spieszcie wszyscy, którzy znak tego imienia na sobie nosicie, spieszcie z życzeniami… adorujmy to imię od rana do wieczora; od pierwszego dnia w roku aż do ostatniego niech usta i serca głoszą: Niech będzie uwielbione święte Imię JEZUS.
Skąd Imię?
Z nieba. Jezus – Zbawiciel. Imię określa osobę, oznacza naturę rzeczy. Nadaje się zaś imiona poszczególnym ludziom od jakiejś właściwości, jak Agnieszka (agnus – jagnię) jak Piotr (od petra – skała) jak Mathias (uczony) itp.; często o nadaniu imienia rozstrzyga święto, w którym dziecię na świat przychodzi, czasem zaś imię ojca lub matki przechodzi na syna lub córkę. Gdy natomiast imię nadaje Bóg, wówczas oznacza ono jakiś dar, jakiś przywilej, darmo dany. Tak Szymonowi nadał Chrystus Pan imię: Tyś jest Piotr, Kefas czyli petra-opoka, bo z tym imieniem łączy się dar „opoki, Prymatu, nieomylności w rzeczach wiary i obyczajów”. Gdy Syn Boży stał się Synem Człowieczym, Ojciec Jego niebieski nadał Mu imię jeszcze przed Jego poczęciem w łonie Matki, imię, które określa całą Jego osobę i dzieło. „Ponieważ – powiada św. Tomasz z Akwinu – Chrystus Pan miał zlecony wielki urząd szafowania łaski, aby przez Niego wszyscy byli zbawieni, przeto odpowiednio do tego zadania nazwano Go imieniem JEZUS, to jest Zbawicielem, imieniem przepowiedzianym przez poselstwo anielskie nie tylko Matce, lecz także Józefowi, który miał być ojcem żywicielem”.
Imię osobliwsze…
W dniu obrzezania nadali Dziecięciu Imię JEZUS: Józef św. na mocy swej władzy ojcowskiej w zastępstwie Ojca niebieskiego, Maryja na mocy istotnego prawa Matki. Pod tym imieniem kryje się najgłębsza tajemnica, Bóg w ciele ludzkim, ono oznacza cały program łaski i zbawienia ludzkości, jest najwyższym tytułem chwały dla Słowa Wcielonego, Imię ponad wszelkie Imię. Posłuchajmy św. Pawła jak ten program określa:
„Rozmaicie i wielu sposobami mówił Bóg w dawnych wiekach ojcom naszym przez Proroków. Na ostatek w te dni przemówił do nas przez swego Syna, którego uczynił dziedzicem wszech rzeczy, przez którego wieki uczynił. A ponieważ (Syn) jest jasnością chwały i wyrażeniem istności Jego, wszystko podtrzymując mocą swego słowa i oczyszczając nas z grzechów, przeto siedzi na prawicy Majestatu na wysokościach. Jest On zacniejszy od Aniołów, bo OSOBLIWSZE nad nich IMIĘ odziedziczył. Bo do któregoż to kiedy z Aniołów, Bóg mówił: Synem moim ty jesteś… Kiedy wprowadza Pierworodnego na okrąg ziemi, mówi: Niechaj mu się kłaniają wszyscy Aniołowie Boży”… (Do Żyd. I). Wyższy jest Jezus ponad wszystkich Aniołów, ponad wszystkich ludzi, i jako Bóg i jako człowiek; stąd należy Mu się cześć od wszystkiego stworzenia na ziemi i w niebie. Otrzymuje imię JEZUS w dzień Obrzezania, w dzień swoich imienin, by przez ten upokarzający obrzęd, przelewając pierwsze krople krwi, zapoczątkować swoją ofiarę za grzechy świata imieniem Zbawcy.
Ponad wszelkie Imię.
Bracia, powiada Apostoł, „Chrystus wyniszczył samego siebie, przyjąwszy postać sługi,… sam się poniżył stawszy się posłusznym aż do śmierci a śmierci krzyżowej, – dlatego Bóg go wywyższył i darował mu Imię, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię JEZUSOWE wszelkie kolano klękało”… (Filip. II, 7-10). Klękajmy!… Imię Jezus złoci się GODNOŚCIĄ KRÓLEWSKĄ. „Ten będzie wielkim i będzie zwany Synem Najwyższego i da mu Pan Bóg stolicę Dawida Ojca jego i będzie królował w domu Jakubowym na wieki a królestwa jego nie będzie końca”… (Łk. I, 32-33). Mocą tego imienia założone zostało królestwo Boże na ziemi, mocą tego imienia rozpoczyna się Nowy Testament i Nowe Przymierze, pod tym znakiem wchodzą do królestwa poddani, pod tym imieniem walczą żołnierze nowego królestwa, to imię jest im zwycięstwem, nagrodą, triumfem!
Datą imienia Jezus rozpoczyna się UROCZYSTE KAPŁAŃSTWO CHRYSTUSOWE, płyną pierwsze krople krwi ofiarnej. Jezus jest najwyższym kapłanem i Ojcem naszego kapłaństwa, jest kapłanem na wieki, całe Jego życie jest jedną Mszą, której moment najuroczystszy jest na krzyżu, z imieniem Jezus na jego szczycie. W tym też imieniu i zależnie od Jezusa spełniają świętą ofiarę kapłani, sprawują Sakramenty, zanoszą modlitwy. Łaska, usprawiedliwienie i świętość spływa przez imię Jezus jak olej zbawczy na dusze ludzkie. „O cokolwiek byście prosili Ojca w imię moje, da wam!”.
Imię Jezus mieści w sobie GODNOŚĆ i WŁADZĘ NAUCZYCIELA. Wszelki co wyznaje to imię, przyjmuje Ewangelię Jezusa, która głosi prawdę i świętość, nakłada najwyższe prawo miłości. Kto w świetle tego imienia żyje, jego prawdę przyjmuje i pełni przykazanie Jezusowej miłości, ten nie chodzi w ciemności. Głosić imię Jezusowe znaczy być apostołem prawdy.
Imię Jezus to imię BOGA NA ZIEMI, imię Boga-Człowieka. Z nim łączy się SERCE, które nas do końca i bez końca umiłowało, łączy się MIŁOŚĆ, której nie wystarczyło zostać z nami na zawsze, lecz która wyniszcza się ustawicznie, stając się pokarmem i napojem łaknących i spragnionych. Jezus to imię, Boga-Brata, cokolwiek On czyni, jest Boskie, lecz zarazem i ludzkie, takie nasze, serdeczne i dostępne dla naszej nędzy.
Czyje? Jedynej Osoby tak drogiej, że nie ma droższej na ziemi, ni w niebie, tak pięknej, że wszystka piękność wobec niej nawet cieniem piękna zwać się nie może, tak świętej, że jest pełnią łaski i świętości i chwały. Imieniny… od imienia, które jest ponad wszelkie imię, na które wszelkie kolano upada istot niebieskich, ziemskich i podziemnych, a wszelki język wyznaje, że JEZUS jest w chwale na prawicy Ojca. Tym imieniem rozpoczęły się wieki, tym imieniem żyje dzień każdy, tym imieniem wiekować będzie niebo, bo: JEZUS, to Alfa i Omega, Syn Boga, Bóg z Boga, Światło ze Światłości,… lecz równocześnie to: Syn Człowieczy, Syn Matki Dziewicy, którego pokora poczęła a czystość panieńska zrodziła. Imieniny JEZUSA… spieszcie wszyscy, którzy znak tego imienia na sobie nosicie, spieszcie z życzeniami… adorujmy to imię od rana do wieczora; od pierwszego dnia w roku aż do ostatniego niech usta i serca głoszą: Niech będzie uwielbione święte Imię JEZUS.
Skąd Imię?
Z nieba. Jezus – Zbawiciel. Imię określa osobę, oznacza naturę rzeczy. Nadaje się zaś imiona poszczególnym ludziom od jakiejś właściwości, jak Agnieszka (agnus – jagnię) jak Piotr (od petra – skała) jak Mathias (uczony) itp.; często o nadaniu imienia rozstrzyga święto, w którym dziecię na świat przychodzi, czasem zaś imię ojca lub matki przechodzi na syna lub córkę. Gdy natomiast imię nadaje Bóg, wówczas oznacza ono jakiś dar, jakiś przywilej, darmo dany. Tak Szymonowi nadał Chrystus Pan imię: Tyś jest Piotr, Kefas czyli petra-opoka, bo z tym imieniem łączy się dar „opoki, Prymatu, nieomylności w rzeczach wiary i obyczajów”. Gdy Syn Boży stał się Synem Człowieczym, Ojciec Jego niebieski nadał Mu imię jeszcze przed Jego poczęciem w łonie Matki, imię, które określa całą Jego osobę i dzieło. „Ponieważ – powiada św. Tomasz z Akwinu – Chrystus Pan miał zlecony wielki urząd szafowania łaski, aby przez Niego wszyscy byli zbawieni, przeto odpowiednio do tego zadania nazwano Go imieniem JEZUS, to jest Zbawicielem, imieniem przepowiedzianym przez poselstwo anielskie nie tylko Matce, lecz także Józefowi, który miał być ojcem żywicielem”.
Imię osobliwsze…
W dniu obrzezania nadali Dziecięciu Imię JEZUS: Józef św. na mocy swej władzy ojcowskiej w zastępstwie Ojca niebieskiego, Maryja na mocy istotnego prawa Matki. Pod tym imieniem kryje się najgłębsza tajemnica, Bóg w ciele ludzkim, ono oznacza cały program łaski i zbawienia ludzkości, jest najwyższym tytułem chwały dla Słowa Wcielonego, Imię ponad wszelkie Imię. Posłuchajmy św. Pawła jak ten program określa:
„Rozmaicie i wielu sposobami mówił Bóg w dawnych wiekach ojcom naszym przez Proroków. Na ostatek w te dni przemówił do nas przez swego Syna, którego uczynił dziedzicem wszech rzeczy, przez którego wieki uczynił. A ponieważ (Syn) jest jasnością chwały i wyrażeniem istności Jego, wszystko podtrzymując mocą swego słowa i oczyszczając nas z grzechów, przeto siedzi na prawicy Majestatu na wysokościach. Jest On zacniejszy od Aniołów, bo OSOBLIWSZE nad nich IMIĘ odziedziczył. Bo do któregoż to kiedy z Aniołów, Bóg mówił: Synem moim ty jesteś… Kiedy wprowadza Pierworodnego na okrąg ziemi, mówi: Niechaj mu się kłaniają wszyscy Aniołowie Boży”… (Do Żyd. I). Wyższy jest Jezus ponad wszystkich Aniołów, ponad wszystkich ludzi, i jako Bóg i jako człowiek; stąd należy Mu się cześć od wszystkiego stworzenia na ziemi i w niebie. Otrzymuje imię JEZUS w dzień Obrzezania, w dzień swoich imienin, by przez ten upokarzający obrzęd, przelewając pierwsze krople krwi, zapoczątkować swoją ofiarę za grzechy świata imieniem Zbawcy.
Ponad wszelkie Imię.
Bracia, powiada Apostoł, „Chrystus wyniszczył samego siebie, przyjąwszy postać sługi,… sam się poniżył stawszy się posłusznym aż do śmierci a śmierci krzyżowej, – dlatego Bóg go wywyższył i darował mu Imię, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię JEZUSOWE wszelkie kolano klękało”… (Filip. II, 7-10). Klękajmy!… Imię Jezus złoci się GODNOŚCIĄ KRÓLEWSKĄ. „Ten będzie wielkim i będzie zwany Synem Najwyższego i da mu Pan Bóg stolicę Dawida Ojca jego i będzie królował w domu Jakubowym na wieki a królestwa jego nie będzie końca”… (Łk. I, 32-33). Mocą tego imienia założone zostało królestwo Boże na ziemi, mocą tego imienia rozpoczyna się Nowy Testament i Nowe Przymierze, pod tym znakiem wchodzą do królestwa poddani, pod tym imieniem walczą żołnierze nowego królestwa, to imię jest im zwycięstwem, nagrodą, triumfem!
Datą imienia Jezus rozpoczyna się UROCZYSTE KAPŁAŃSTWO CHRYSTUSOWE, płyną pierwsze krople krwi ofiarnej. Jezus jest najwyższym kapłanem i Ojcem naszego kapłaństwa, jest kapłanem na wieki, całe Jego życie jest jedną Mszą, której moment najuroczystszy jest na krzyżu, z imieniem Jezus na jego szczycie. W tym też imieniu i zależnie od Jezusa spełniają świętą ofiarę kapłani, sprawują Sakramenty, zanoszą modlitwy. Łaska, usprawiedliwienie i świętość spływa przez imię Jezus jak olej zbawczy na dusze ludzkie. „O cokolwiek byście prosili Ojca w imię moje, da wam!”.
Imię Jezus mieści w sobie GODNOŚĆ i WŁADZĘ NAUCZYCIELA. Wszelki co wyznaje to imię, przyjmuje Ewangelię Jezusa, która głosi prawdę i świętość, nakłada najwyższe prawo miłości. Kto w świetle tego imienia żyje, jego prawdę przyjmuje i pełni przykazanie Jezusowej miłości, ten nie chodzi w ciemności. Głosić imię Jezusowe znaczy być apostołem prawdy.
Imię Jezus to imię BOGA NA ZIEMI, imię Boga-Człowieka. Z nim łączy się SERCE, które nas do końca i bez końca umiłowało, łączy się MIŁOŚĆ, której nie wystarczyło zostać z nami na zawsze, lecz która wyniszcza się ustawicznie, stając się pokarmem i napojem łaknących i spragnionych. Jezus to imię, Boga-Brata, cokolwiek On czyni, jest Boskie, lecz zarazem i ludzkie, takie nasze, serdeczne i dostępne dla naszej nędzy.
Źródło:
Głos Karmelu, rok 1935
Głos Karmelu, rok 1935
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz