3 maja – uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski
EWANGELIA
J 19,25-27
Oto Matka twoja
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i
siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc
Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł
do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto
Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski, główna Patronka Polski
Tytuł
Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga drugiej połowy XIV
wieku. Grzegorz z Sambora nazywa Maryję Królową Polski i Polaków.
Teologiczne uzasadnienie tytułu „Królowej” pojawi się w XVII wieku po
zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry,
które przypisywano wstawiennictwu Maryi. Wyrazicielem tego
przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656
roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej
obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił jej
szczególnej obronie. W czasie podniesienia król zszedł z tronu, złożył
berło i koronę, i padł na kolana przed wielkim ołtarzem. Zaczynając od
słów: „Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico” ogłosił Matkę
Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej
cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na
obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, zająć się losem
ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju sprawiedliwość
społeczną. Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię
świętą z rąk nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym
Sakramencie odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a
przedstawiciel papieża odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone
przez wszystkich obecnych nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl
się za nami”.
Czytaj więcej na: Ewangelia dla nas
Akt zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi, Królowej Polski
Niepokalana Matko Jezusa i Matko moja – Maryjo, Królowo Polski! Biorąc za wzór świętego Jana Pawła II mówię dziś: cały (a) jestem Twój (a). Twojemu Niepokalanemu Sercu zawierzam całego (ą) siebie, wszystko, czym jestem; mój umysł, serce, wolę, ciało, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, moją przeszłość od chwili poczęcia, teraźniejszość i przyszłość wraz ze śmiercią cielesną – każdy mój krok, czyn, słowo i myśl. Twojemu Niepokalanemu Sercu zawierzam także moją rodzinę i wszystko co posiadam. Tobie oddaję wszystkie moje prace, modlitwy i cierpienia.
Ty, najlepsza Matko chroń mnie i moich bliskich od złego. Upraszaj nam łaski potrzebne do przemiany i uzdrowienia. Prowadź po drogach życia i posługuj się nami do budowania Królestwa Twojego Syna Jezusa Chrystusa – jedynego Zbawiciela świata, od którego pochodzi wszelkie dobro, prawda i życie. Amen.
Imprimatur: bp Jan Wątroba, Częstochowa, 2.10.2008 roku, L Dz. 807
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz