26 lipca
Święci Anna i Joachim,
rodzice Najświętszej Maryi Panny
rodzice Najświętszej Maryi Panny
Zobacz także:
|
|
Ewangelie nie przekazały o rodzicach Maryi żadnej wiadomości. Milczenie
Biblii dopełnia bogata literatura apokryficzna. Ich imiona są znane
jedynie z apokryfów Protoewangelii Jakuba, napisanej ok. roku 150, z Ewangelii Pseudo-Mateusza z wieku VI oraz z Księgi Narodzenia Maryi
z wieku VIII. Najbardziej godnym uwagi może być pierwszy z wymienionych
apokryfów, gdyż pochodzi z samych początków chrześcijaństwa, stąd może
zawierać ziarna prawdy zachowanej przez tradycję.
 Anna pochodziła z rodziny kapłańskiej z Betlejem. Hebrajskie imię Anna w języku polskim znaczy tyle, co "łaska". Od IV wieku do dzisiaj pokazuje się przy Sadzawce Owczej w Jerozolimie miejsce, gdzie stał dom Anny i Joachima. Obecnie wznosi się na nim trzeci z kolei kościół. Wybudowali go krzyżowcy. Św. Anna jest patronką diecezji opolskiej, miast, m.in. Hanoveru, oraz kobiet rodzących, matek, wdów, położnic, ubogich robotnic, górników kopalni złota, młynarzy, powroźników i żeglarzy. 
Joachim miał pochodzić z zamożnej i znakomitej rodziny z Galilei.
Już samo jego imię miało być prorocze, gdyż oznacza tyle, co
"przygotowanie Panu". W dawnej Polsce czczony był jako "protektor
Królestwa". Kiedy Maryja była jeszcze dzieckiem, miał pożegnać ziemię.
Razem ze św. Anną patronują małżonkom.Od dawna biblistów interesował problem, dlaczego Ewangeliści podają dwie odrębne genealogie Pana Jezusa: inną przytacza św. Mateusz (Mt 1, 1-18), a inną - św. Łukasz (Łk 3, 23-38). Przyjmuje się dzisiaj dość powszechnie, że św. Mateusz podaje rodowód Chrystusa Pana wymieniając przodków św. Józefa, podczas gdy św. Łukasz przytacza rodowód Pana Jezusa wymieniając przodków Maryi. Według takiej interpretacji ojcem Maryi nie byłby wtedy św. Joachim, ale Heli. Być może imię Joachim jest apokryficzne. Możliwe także, że Heli miał drugie imię Joachim. Sprawa jest nadal otwarta. 
Apokryficzna Protoewangelia Jakuba z II wieku podaje, że Anna i
Joachim byli bezdzietni. Małżonkowie daremnie modlili się i dawali hojne
ofiary na świątynię, aby uprosić sobie dziecię. Joachim, będąc już w
podeszłym wieku, udał się na pustkowie i tam przez dni 40 pościł i
modlił się o Boże miłosierdzie. Wtedy zjawił mu się anioł i zwiastował,
że jego prośby zostały wysłuchane, gdyż jego małżonka Anna da mu
Dziecię, które będzie radością ziemi. Tak też się stało. Przy
narodzinach ukochanej Córki, której według zwyczaju piętnastego dnia
nadano imię Maria, była najbliższa rodzina. W rocznicę tych narodzin
urządzono wielką radosną uroczystość. Po urodzeniu się Maryi, spełniając
uprzednio złożony ślub, rodzice oddali swą Jedynaczkę na służbę w
świątyni. Kiedy Maryja miała 3 lata, oddano Ją do świątyni, gdzie
wychowywała się wśród swoich rówieśnic, zajęta modlitwą, śpiewem,
czytaniem Pisma świętego i haftowaniem szat kapłańskich. Wcześniej miał
pożegnać świat Joachim. Według jednej z legend Annie przypisuje się trinubium - po śmierci Joachima miała wyjść jeszcze dwukrotnie za mąż.Kult świętych Joachima i Anny był w całym Kościele - a więc także na Wschodzie - bardzo dawny i żywy. W miarę jak rozrastał się kult Matki Chrystusa, wzrastała także publiczna cześć Jej rodziców. Już w IV/V w. istniał w Jerozolimie kościółek przy dawnej sadzawce Betesda w pobliżu świątyni pod wezwaniem św. Joachima i św. Anny. Tu nawet miał być według podania ich grób. Inni miejsce grobu sytuowali przy wejściu na Górę Oliwną. Cesarz Justynian wystawił w Konstantynopolu około roku 550 bazylikę ku czci św. Anny. Kazania o św. Joachimie i św. Annie wygłaszali na Wschodzie święci tej miary, co św. Epifaniusz (+ 403), św. Sofroniusz (+ po 638), św. Jan Damasceński (+ ok. 749), św. German, patriarcha Konstantynopola (+ 732), św. Andrzej z Krety (+ 750), św. Tarazjusz, patriarcha Konstantynopola (+ 806), a na Zachodzie: św. Fulbert z Chartres (+ 1029), św. Bernardyn ze Sieny (+ 1444) czy bł. Władysław z Gielniowa (+ 1505). Szczególną czcią była zawsze otaczana św. Anna. Jej kult był i jest do dnia dzisiejszego bardzo żywy. Na Zachodzie pierwszy kościół i klasztor św. Anny stanął w roku 701 we Floriac koło Rouen. Dowodem popularności św. Anny jest także to, że jej imię było i dotąd jest często nadawane dziewczynkom. Bardzo liczne są też kościoły i sanktuaria pod jej wezwaniem. Ku czci św. Anny powstało 5 zakonów żeńskich. W dawnej liturgii poświęcono św. Annie aż 118 hymnów i 36 sekwencji (wiek XIV-XVI). 
Polska chlubi się wieloma sanktuariami św. Anny: na Górze św. Anny w
pobliżu Brzegu Głogowskiego, w Jordanowie, w Selnikach, w Grębocicach, w
Stoczku koło Lidzbarka Warmińskiego, w Kamiance. Największej jednak
czci doznaje św. Anna w Przyrowie koło Częstochowy i na Górze Św. Anny
koło Opola. Sanktuarium opolskie należy do najsłynniejszych w świecie -
tak dalece, że figura św. Anny doczekała się uroczystej koronacji
papieskimi koronami 14 września 1910 r. Sanktuarium to nawiedził św. Jan
Paweł II 21 czerwca 1983 roku podczas swej drugiej pielgrzymki do
Polski. Cudowna figura św. Anny wykonana jest z drzewa bukowego i liczy
66 cm wysokości. Przedstawia ona św. Annę piastującą dwoje dzieci:
Maryję, której była matką, i Pana Jezusa, dla którego była babką (św.
Anna Samotrzecia). Wszystkie trzy figury są koronowane. Początkowo była
tylko jedna postać św. Anny (wiek XV). Potem dodano postacie Maryi i
Jezusa (wiek XVII), umieszczając je przy głowie św. Anny.Liturgiczny obchód ku czci rodziców Maryi pojawił się najpierw na Wschodzie. Wprowadził go w 710 r. cesarz Justynian II pod tytułem Poczęcie św. Anny. Wspomnienie obchodzono w różnych dniach, łącznie (św. Joachima i św. Anny) lub oddzielnie. Na Zachodzie wprowadzono je późno. W Neapolu jest znane w wieku X. Papież Urban VI bullą Splendor aeternae gloriae z 21 czerwca 1378 r. zezwolił na obchodzenie tego święta w Anglii. Juliusz II w 1522 r. rozszerzył je na cały Kościół i wyznaczył na 20 marca. Paweł V zniósł jednak to święto w 1568 r., opierając swoją decyzję na tym, że o rodzicach Maryi z ksiąg Pisma świętego nic nie wiemy. Przeważyła jednak opinia, że należy im się szczególna cześć. Dlatego Grzegorz XIII święto Joachima i Anny ponownie przywrócił (1584). Z tej okazji wyznaczył jako dzień pamięci 26 lipca. Papież św. Pius X w 1911 roku wprowadził osobno święto św. Joachima, wyznaczając dzień pamiątki na 16 sierpnia. Św. Anna miała nadal swoje święto dnia 26 lipca. Reforma liturgiczna z roku 1969 połączyła na nowo imiona obojga pod datą 26 lipca. 
W ikonografii św. Anna ukazywana jest w scenach z apokryfów oraz
obrazujących życie Maryi. Przedstawiana jako starsza kobieta z welonem
na głowie. Ulubionym tematem jest św. Anna ucząca czytać Maryję.
Niektóre jej atrybuty: palec na ustach, księga, lilia.Św. Joachim ukazywany jest jako starszy, brodaty mężczyzna w długiej sukni lub w płaszczu. Występuje w licznych cyklach mariologicznych oraz z życia św. Anny. Jego atrybutami są: anioł, Dziecię Jezus w ramionach, dwa gołąbki w dłoni, na zamkniętej księdze lub w małym koszyku, jagnię u stóp, laska, kij pasterski, księga, zwój. | ||
| ||
- 
- 
- płyta CD Audio / MP3, audiobook
- strona w Internecie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz