Maj – rozpoczynamy miesiąc nabożeństw majowych ku czci Matki Bożej
Miesiąc nabożeństw majowych ku czci Matki Bożej
Maj rozpoczynamy oddaniem czci św. Józefowi –
Przeczystemu Oblubieńcowi NMP
Przeczystemu Oblubieńcowi NMP
Święty Józef, Rzemieślnik
Święty
Józef był mężem Maryi. Jego postać znamy z przekazów Ewangelii. Czcimy
go dwukrotnie w ciągu roku: 19 marca – jako Oblubieńca Matki Bożej, a
dzisiaj – jako wzór i patrona ludzi pracujących. 1 maja 1955 roku
zwracając się do Katolickiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich papież
Pius XII proklamował ten dzień świętem Józefa rzemieślnika, nadając w
ten sposób religijne znaczenie świeckiemu, obchodzonemu na całym świecie
od 1892 r., świętu pracy. Odtąd tego dnia także Kościół akcentuje
szczególną godność i znaczenie pracy. To wspomnienie jest wyrazem
zrozumienia i poszanowania jej roli w duchowym rozwoju człowieka, a
także okazją do złożenia hołdu tym jej wartościom, które pozwalają
stosunki między ludźmi ją wykonującymi oprzeć na zasadach pokoju
społecznego, dalekich od niezgody, gwałtu i nienawiści.

Modlitwa papieża Jana XXIII do świętego Józefa robotnika
Święty
Józefie, Opiekunie Dzieciątka Jezus, przeczysty Oblubieńcze Maryi,
który wypełniając wiernie swoje obowiązki, pracą rąk zarabiałeś na
utrzymanie Świętej Rodziny Nazaretańskiej, weź nas w swoją opiekę, kiedy
z ufnością się do Ciebie zwracamy. Ty znasz nasze potrzeby, troski,
nadzieje. Ty również przeżywałeś chwile próby, doświadczenia i
niepokoju. Do Ciebie się uciekamy ufni, że w Tobie znajdziemy opiekuna.
Wśród rozlicznych zajęć codziennego życia Twoja dusza znajdowała pokój i ukojenie w głębokim zjednoczeniu z Jezusem i Jego Matką, Twojej pieczy powierzonym. Dopomóż i nam zrozumieć, że w naszych potrzebach nie jesteśmy opuszczeni, byśmy w naszej pracy też spotykali Jezusa i przy Nim trwali, podobnie jak Ty to czyniłeś.
Uproś nam tę łaskę, by w naszych rodzinach, w zakładach i miejscach pracy, wszędzie gdzie chrześcijanin pracuje, wszystko było nacechowane miłością, cierpliwością i sprawiedliwością. Niech każdy usiłuje czynić wszystko dobrze, by kiedyś otrzymał bogactwo darów nieba. Amen
Wśród rozlicznych zajęć codziennego życia Twoja dusza znajdowała pokój i ukojenie w głębokim zjednoczeniu z Jezusem i Jego Matką, Twojej pieczy powierzonym. Dopomóż i nam zrozumieć, że w naszych potrzebach nie jesteśmy opuszczeni, byśmy w naszej pracy też spotykali Jezusa i przy Nim trwali, podobnie jak Ty to czyniłeś.
Uproś nam tę łaskę, by w naszych rodzinach, w zakładach i miejscach pracy, wszędzie gdzie chrześcijanin pracuje, wszystko było nacechowane miłością, cierpliwością i sprawiedliwością. Niech każdy usiłuje czynić wszystko dobrze, by kiedyś otrzymał bogactwo darów nieba. Amen
Nabożeństwa majowe
Maj,
dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku – to w Kościele okres szczególnej
czci Matki Bożej. W Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się
wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach
przydrożnych na nabożeństwach majowych, nazywanych „majówkami”.
Przejeżdżając w majowy wieczór przez polskie wsie można usłyszeć pieśni
maryjne.

Za
największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o.
Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował
nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów
Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele
zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony
przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również
nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w
podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe
obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego – na które
składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana
oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem – przypisał w 1859 roku
papież bł. Pius IX.
Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden
ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej
wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór
komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania
Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku
we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V
w 1578 r. Nazwę „Loretańska” otrzymała od miejscowości Loretto we
Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie
od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w
księgach sanktuarium Domku Loretańskiego.

Tekst
litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII
archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył
„Litanię Loretańską” dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali
do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów
zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały,
posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów,
m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia.
Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca
Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko
Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950),
Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, przekształcone po drugiej wojnie światowej na „Królowo Polski”
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, przekształcone po drugiej wojnie światowej na „Królowo Polski”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz