Kto w każdej okoliczności, w jakiej się znajduje, zwłaszcza, gdy widzi Mnie ciężko obrażanego, wzgardzonego i znieważanego, stara się Mi zadośćuczynić, współczuć i modlić się za tych, którzy Mnie obrażają, dzieli czwartą boleść.

 Pan Jezus do Luizy Piccarrety:
„Wszyscy mogą dzielić dobra i zasługi, które przyniosły Mojej Matce Jej Boleści. Kto z wyprzedzeniem oddaje się w ręce Opatrzności, gotowy przejść wszelkiego rodzaju cierpienia, utrapienia, choroby, oszczerstwa i wszystko, co Pan dla niego zrządzi, dzieli pierwszą boleść proroctwa Symeona.
Kto obecnie znosi cierpienie i jest uległy, trzyma się Mnie mocniej i Mnie nie obraża, to tak jakby Mnie ratował z rąk Heroda, chroni Mnie całego i zdrowego w Egipcie swojego serca, a zatem dzieli drugą boleść.
Kto jest przygnębiony na duchu, nieczuły i pozbawiony Mojej obecności, a jest niezłomny i wierny swoim zwyczajowym zadaniom, a nawet korzysta z okazji, aby Mnie niestrudzenie kochać i poszukiwać Mnie jeszcze bardziej, dzieli dobra i zasługi, które zdobyła Moja Matka podczas Mojego zagubienia.
Kto w każdej okoliczności, w jakiej się znajduje, zwłaszcza, gdy widzi Mnie ciężko obrażanego, wzgardzonego i znieważanego, stara się Mi zadośćuczynić, współczuć i modlić się za tych, którzy Mnie obrażają, dzieli czwartą boleść.
To tak jak gdybym znalazł w tej duszy swoją własną Matkę, która gdyby mogła, uwolniłaby Mnie od moich wrogów.
Kto z miłości do Mojego ukrzyżowania przybija do krzyża swoje zmysły i stara się skopiować dla siebie cnoty Mojego ukrzyżowania, dzieli piątą boleść.
Kto w imieniu całej ludzkości nieustannie Mnie wielbi, całuje Moje Rany, wynagradza i składa dziękczynienie, i tym podobne, to jakby Mnie trzymał w swoich ramionach, tak jak trzymała Mnie Moja Matka, kiedy zostałem zdjęty z krzyża – dzieli szóstą boleść.
Kto jest w stanie Mojej Łaski i odpowiada na nią pozytywnie, i nie daje schronienia w swoim sercu niczemu innemu jak tylko Mnie, to tak jakby Mnie pochował w środku serca – dzieli siódmą boleść.” (Tom 6, 17.09.1905)